.:::: ام اس چت ::::.

مکانی برای بیماران ام اس www.mschat.zim.ir

.:::: ام اس چت ::::.

مکانی برای بیماران ام اس www.mschat.zim.ir

پزشکان داروهای خارج از فهرست دارویی کشور را تجویز نکنند

رئیس سازمان غذا و دارو از رئیس سازمان نظام پزشکی: پزشکان داروهای خارج از فهرست دارویی کشور را تجویز نکنند


کیفیت داروهای ایرانی موضوعی است که همیشه مورد سوال مسئولان وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو قرار گرفته و هر بار هم از سوی آنها تایید شده اما بیماران، آنها که مشتریان ثابت این داروها هستند رضایت چندانی از برخی از این دارو ها ندارند. با این حال روز گذشته رئیس سازمان غذا و دارو آب پاکی را روی دست همه پزشکان و انجمن های علمی و تخصصی پزشکی ریخت و در نامه ای خطاب به رئیس سازمان نظام پزشکی خواستار خودداری از تجویز هر گونه داروی خارج از فهرست داروهای ایران به بیماران شد. دکتر غلامرضا اصغری در نامه خود به صراحت اعلام کرده است، فهرست داروهای ایران مبنای تولید، واردات، عرضه و توزیع داروها در بازار دارویی کشور است و از آنجا که شرکت های دارویی و داروخانه های کشور طبق قانون مجاز به توزیع و عرضه داروهای خارج از این فهرست نیستند، تجویز داروهای خارج از فهرست توسط بعضی از همکاران پزشک باعث سرگردانی بیماران در تهیه آن نوع داروها و همچنین بروز کمبودهای غیرواقعی در بازار دارویی کشور خواهد شد. اشاره رئیس سازمان غذا و دارو به بند پ ماده 72 قانون برنامه ششم توسعه است که تجویز داروهای خارج از فهرست را تخلف به حساب می آورد.
    97 درصد داروهای مصرفی مردم از نظر کمی تولید داخل است. همین آمار از سه سال گذشته و بعد از اجرای برجام و ساماندهی بازار دارویی کشور پای ثابت بیشتر سخنرانی های مسئولان نظام سلامت بوده است. آماری که از آن به عنوان یکی از مهم ترین اتفاقات حذف تحریم ها و به دنبال آن رونق گرفتن صنعت تولید داخلی دارو یاد می شود. داروهایی که حدود 50 درصد از مواد اولیه شان از طریق واردات تامین می شود. در این میان هند، چین، استرالیا و آرژانتین سهم قابل توجهی در تولید مواد اولیه کمپانی های بزرگ دارویی دارند و ایران هم از این قاعده مستثنی نیست. با این وجود اغلب از بیماران می شنویم داروی ایرانی تاثیر ندارد یا داروی خارجی معجزه می کند یا اینکه داروهای ایرانی عوارض شان زیاد است و از طرفی داروی ایرانی چون ارزان تر است پس از مواد بهینه برای ساخت آن استفاده نشده است.
این ها مشکلاتی است که اغلب بیماران در تماس با روزنامه ما نیز بارها مطرح کرده اند اینکه داروی ایرانی برای مبتلایان به ام اس اثر گذاری اش صفر است یا همین چند وقت پیش بود که رئیس بنیاد بیماری های نادر در نشست خبری با خبرنگاران ضمن گلایه از کیفیت داروی تولید داخل این پرسش را مطرح کرد که اگر داروی تولید ایرانی مشکل ندارد پس چرا داروی خارجی وارد می کنند؟
    
    گرانی داروی خارجی
    پزشکان مخالف با تجویز داروی داخلی هم می گویند، تنها بیمارانی که استطاعت مالی دارند می توانند داروی خارجی استفاده کنند و برخی بیماران صعب العلاج و خاص کم بضاعت نمی توانند و ناچار به مصرف داروی داخل می شوند که برایشان مشکلات و عوارض زیادی، همراه داشته است. روسای برخی از انجمن های علمی پزشکی نیز معتقدند، هر چند کیفیت داروهای ایرانی از نوسانات قبلی خارج شده و وضعیت بهتری پیدا کرده اما در این میان برخی از بیماران به دلیل وابستگی به دارو، همچنان با داروهای خارجی سازگاری دارند اما بیماران به دلیل حذف پوشش بیمه ای این داروها توانایی تهیه آنها را ندارند.
    دکتر عباس کبریایی زاده نایب رئیس «سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران» در گفت و گو با روزنامه ایران درباره کیفیت داروهای تولید داخل می گوید: «اولا اینکه هر کشوری فهرست دارویی مخصوص به خودش را دارد و هیچ پزشکی نمی تواند خارج از فهرست دارویی برای بیمارانش دارو تجویز کند. آنچه رئیس سازمان غذا و دارو به سازمان نظام پزشکی ابلاغ کرده آیین نامه قانونی است چرا که وقتی دارو پروانه داشته باشد نشان دهنده شاخص کیفیت است بنابراین نمی توان کیفیت داروهای ایرانی را بر مبنای معیارهای بین المللی به زیر سوال برد.»
    او در پاسخ به اینکه آیا از نظر موثر بودن و کیفیت،داروهای خارجی با ایرانی یکسانند یا خیر؟ توضیح داد: اگر بیماری دارویی را مصرف کرده اما جواب نگرفته الزما نخستین متهم دارو نیست همه داروهایی که در کشور تولید می شود کیفیت شان توسط وزارت بهداشت کنترل می شود. در مورد مولکول دارو یک سری مستندات و روش تشخیص وجود دارد برای مثال وقتی مولکول دارو قرص استامینوفن است؛ استامینوفن به عنوان ماده اولیه دارو دارای شناسنامه است که با دستگاه HPLC زیر نظر مسئول فنی وزارت بهداشت تست می شود.
    کبریایی زاده می گوید: 99 درصد از داروهای فشار خون در کشور در داخل کشور تولید می شود اما آیا این بدان معنا است که فشار خون در ایران کنترل نشده است؟ 99 درصد مردم هم داروی ضد فشار خون مصرف می کنند و فشار خون شان هم کنترل شده است حالا اگر کسی داروی ضد فشار خون خارجی می خورد نباید انتظار داشته باشد بیمه آن را پوشش دهد.
    تایید کیفیت داروهای ایرانی تنها نظر صاحبان سندیکای داروی ایران نیست، دکتر «محمدرضا دری» دبیر انجمن داروسازان تهران هم معتقد است: داروسازی یک فن است که در کنارش نیاز به علم هم دارد به عبارتی همه کسانی که در کارخانجات داروسازی دارو می سازند فرمولاتور های مختلفی را استفاده می کنند. این فرمولاتور منجربه اخذ تاییدیه از سوی سازمان غذا و دارو می شود. در امریکا این وظیفه بر عهده FDA است و در ایران نیز وظیفه نظارت بر نحوه تولید و کیفیت و استاندارد تولید در بخش دارو در اختیار سازمان غذا و دارو است. همه تاییدیه های تولید دارو از استانداردهای بین المللی تبعیت می کنند. ایران نیز در رده کشورهای سختگیرانه و ممتاز در تولید دارو به حساب می آید.
    
    باور اشتباه در مورد مواد اولیه
    استفاده از مواد اولیه دارو که از هند و چین وارد می شود موجب شده خیلی از مردم فکر کنند داروهای خارجی از انواع ایرانی موثرترند. دکتر دری در این باره می گوید: هیچ کشوری به تنهایی سازنده همه داروها و مواد اولیه مربوطه نیست و نمی تواند هر آنچه مصرف می کند خودش تولید کند. حتی کشورهای امریکا و انگلیس و آلمان و فرانسه نیز در برخی داروها وابسته به واردات هستند و همه اقلام دارویی را تولید نمی کنند البته اقتصاد این اجازه را نمی دهد چون کشور سازنده سعی می کند مواد اولیه اش را بخاطر مسائلی مانند ارزان بودن از کشورهای دیگر وارد کند ایران هم از این قاعده مستثنی نیست. اینکه بگوییم مواد اولیه از چه کشوری وارد می شود درست نیست. برای مثال کمپانی های بزرگ« فایزر»، «مرک» و «ولکام» از تمامی کشورها مانند چین و هند برای کارخانجات شان مواد اولیه وارد می کنند. داروسازی ایران هم از چین، هند، استرالیا و آرژانتین نیز یک یا چند ماده اولیه وارد می کند. این پدیده عرف دنیا است. آنچه در حرفه داروسازی اهمیت دارد ساخت دارو است که شبیه به هنر آشپزی است. برای مثال برای تهیه قرمه سبزی مواد اولیه لازم است اما کافی نیست و به آشپز بستگی دارد که بتواند از مواد اولیه یک غذای خوب تهیه کند یا یک غذای معمولی. در مورد داروهای داخلی و خارجی نیز همین مساله صدق می کند. داروسازی حرفه ای است که غیر از کمیت و کیفیت و ساخت دارو، فرمولاسیون و نحوه تهیه دارو بسیار مهم است اینکه بگوییم این دارو چینی است به ما نساخت یا هندی است و اثر گذاری ندارد حرف درستی نیست چرا که امکان دارد فرمولاتور دارو در فرایند ساخت به گونه ای باشد که با یک بیمار سازگار باشد ولی با بیمار دیگری سازگاری نداشته باشد.
    او به این نکته هم اشاره می کند: «واکنش بدن به بیوفارماسی دارو متفاوت است به این معنا که زمان و میزان آزاد شدن دارو در بدن بیمار و میزان دفع شدن و زمان رسیدن دارو به اندام های هدف جهت تاثیر گذاری دارو بسیار مهم است. تمام این فرآیندها در ساخت دارو های مختلف در کارخانجات، متفاوت از هم است البته نکته مهم تعیین سقف و کف تولید دارو است. به عبارتی امکان دارد دارویی در ایران ساخته شود و امتیاز کف را بگیرد که اتفاقاً هم همه جای دنیا نمره کف دارو را واجد شرایط برای توزیع در بازار می دانند مثلاً اگر دارویی از 100 نمره قبولی 50 را بگیرد یعنی این دارو برای وارد شدن به بازار دارویی استاندارد و الگوی ساخت را رعایت کرده است. امتیاز بسیاری از کمپانی های ایرانی حتی در بسیاری از موارد بهتر از داروی مشابه خارجی است. از سوی دیگر پروانه هایی که برای ساخت و تولید دارو صادر می شود زمان دار هستند و چنانچه آزمایشگاه های مرجع سازمان غذا و دارو، استانداردهای دارو را تایید نکنند قطعاً پروانه کارخانه داروسازی را تایید نمی کنند و از گردونه تولید دارو حذف می شوند.» دکتر دری اصرار بیمار و پزشک برای تجویز دارو را ناشی از فرهنگ غلط حاکم بر جامعه می داند و می گوید: در اغلب موارد پزشکان مقصر نیستند و ناگزیر بخاطر آرامش روانی بیمار اقدام به تجویز داروی خارجی می کنند.
   

    نیم نگاه
    فهرست داروهای ایران مبنای تولید، واردات، عرضه و توزیع داروها در بازار دارویی کشور است و از آنجا که شرکت های دارویی و داروخانه های کشور طبق قانون مجاز به توزیع و عرضه داروهای خارج از این فهرست نیستند، تجویز داروهای خارج از فهرست توسط بعضی از همکاران پزشک باعث سرگردانی بیماران در تهیه آن نوع داروها و همچنین بروز کمبودهای غیرواقعی در بازار دارویی کشور خواهد شد
    99 درصد از داروهای فشار خون در کشور در داخل کشور تولید می شود اما آیا این بدان معنا است که فشار خون در ایران کنترل نشده است؟ 99 درصد مردم هم داروی ضد فشار خون مصرف می کنند و فشار خون شان هم کنترل شده است حالا اگر کسی داروی ضد فشار خون خارجی می خورد نباید انتظار داشته باشد بیمه آن را پوشش دهد
    
منبع:   روزنامه ایران، شماره 6610  ، نویسنده: فریبا خان احمدی

بن بست «ام اس»


چراغ های قرمزرنگ ماشین سفید جلویی محوتر می شوند. چندین روز سردرد و تهوع توان اندیشیدن را از من گرفته است. بعد از مدت ها اشک می ریزم. بی امان و با صدا می گریم.
«باید چشم پزشک نظر بدهد. چشم هایت عفونت دارند». وحشت با تکرار صدای پزشک در ذهنم بیدار می شود. در متراکم ترین ترافیک مهرماه گیر کرده ام. صدای ساز و طبل از دور و نزدیک شنیده می شود. هنوز شهر سیاه پوش است و عزادار و هیچ کس نیست در این شب نفرت انگیز با شنیدن حرف های ترسناک پزشک از زبان من کمی ذهنم را آرام کند.

 عفونت در بدن من ماندگار شده؛ هرروز به شکلی آزارم می دهد و من را سراغ متخصص دیگری می فرستد. این درد تلخ تر و طولانی تر از توان من شده؛ بیش از یک سال از آن می گذرد و صبر از من ربوده است. ماشین ها حرکتی می کنند. صدای گریه ام همراه افزایش سرعت بلندتر می شود. نمی دانم برای چه چیزی جز رویای محال سلامتی می گریم؛ «خدا خوشحالت کند، دختر!» صدای گرفته، اما شادمان «او» در گوشم می پیچد. «شادی»؛ چه واژه بی خاطره ای است در دفترچه ذهن، چه مفهوم غریبی است در طول زمان و چه ناباوری عجیبی است در ایمان من به زندگی. همه شماره ها و چراغ های سبز و قرمز و سفید ماشین ها محو می شوند و من به آنچه نباید ایمان می آورم؛ «خوب نمی بینم! شاید حمله های اندک تابستان به بینایی ام آسیب زدند». باز گرما کار خودش را کرد و بعد از چند سال شادمانی دوری از جدیت بیماری فهمیدم که «ام اس» از من قوی تر است. داشتم فراموشش می کردم، اما... .

     با صدای ممتد بوق ماشین از فکر می گریزم. دلیلی برای برداشتن دستم از روی آن ندارم. باید همه خشم و نفرتم از بیماری را به کوچک ترین شکلی نشان بدهم. امشب هیچ کس نیست که حرف های من را بشنود تا کمی آرام شوم. می دانم؛ اگر کسی هم بود، باز لبخند می زدم و از امید و خوبی های بیماری می گفتم. نمی گفتم که عفونت به عنوان یکی از آسیب های ناشی از بیماری طاقتم را طاق کرده است و سیستم ایمنی بدنم چنان حساس شده که هر بیماری ساده ای برای من نشانه ناخشنودی غیرقابل تحملی است. حتما اگر کسی هم بود می گفتم که دیشب چشم هایم را حشره های موذی تهران آلوده کرده اند و همه چیز زیر سر آنهاست و پزشک ساده انگارانه از من خواسته است که آزمایش های بیشتری بدهم و منتظر نتایج آنها نمانم و داروهایم را مصرف کنم. اگر کسی هم بود، می خندیدم و حرف می زدم و تلویزیون نگاه می کردم و از خوبی ها و بدی های روزگار می نالیدم. حتی بلند و هیجان زده می خندیدم. اگر کسی بود، ... . «ام اس» را همیشه دوست داشتم، چون همیشه کمتر از توانش به من آسیب زده است، اما عارضه های دردساز آن همیشه مرا رنجانده اند. بدن در برابر بیماری ضعیف و به عفونت های مختلف به راحتی دچار می شود، شاید هم به اعتقاد برخی، عفونت های مختلف بدن را ضعیف می کنند و بیماری را تحریک. باز راه بسته می شود و صدای عزا بلند. کلافه، اشک هایم را پاک می کنم. با خودم می خوانم؛ «قناعت می کنم با درد چون درمان نمی یابم/ تحمل می کنم با زخم چون مرهم نمی بینم».
    
    منبع:  روزنامه شرق ، شماره2978   ، نویسنده: مریم پیمان

افق تازه پزشکی با سلول درمانی


جام جم از نتایج تحقیقات محققان پژوهشگاه رویان گزارش می دهد

سلول های بنیادی، مادر تمام سلول های موجود در بدن محسوب می شوند. مهم ترین ویژگی این سلول ها، توانایی شان در تکثیر و نوسازی خود، تبدیل و متمایز شدن به سلول های دیگر همچون سلول های خونی، قلبی، عصبی، غضروفی، پوست و غیره است. در واقع سلول های بنیادی در تمام اندام های بدن وجود دارند و متناسب با هرعضو، سلول تولید می کنند.

اما نکته قابل تعمقی درباره تعداد این سلول ها وجود دارد؛ زمانی که عضوی دچار آسیب شود، سلول های بنیادی به اندازه کافی در آن عضو تولید نمی شود تا بافت ملتهب و آسیب دیده کاملا بهبود یابد. به همین دلیل دانشمندان تقریبا از 30 تا 40 سال پیش تحقیقات خود را درباره سلول های بنیادی آغاز کردند و موفق شدند به نتایج و دستاوردهای خوبی دست یابند.


    برای این که ببینیم درمان با سلول های بنیادی در مرحله عملیاتی بودن تا کجا پیش رفته و در حال حاضر چقدر امکان بهره گیری از آنها برای درمان بیماری ها وجود دارد، با دکتر سید مسعود نبوی متخصص مغز و اعصاب، فلوشیپ ام اس و مدیر گروه بالینی تحقیقات مغز و اعصاب و علوم شناختی پژوهشگاه رویان گفت وگو کرده ایم.

   


    ویژگی های سلول های بنیادی
    سلول های بنیادی به دو گروه سلول های بنیادی جنینی و بالغ تقسیم می شوند. سلول های بنیادی جنینی از توده سلولی جنین 16-14 روزه گرفته می شود. این سلول ها توانایی ساخت تمام سلول ها و بافت های یک فرد را دارند.
    سلول های بنیادی بالغ، سلول هایی هستند که پس از تولد امکان دریافت آنها از بافت های مختلف بدن وجود دارد. برای مثال سلول های بنیادی خون ساز در مغز، کبد و مغز استخوان مستقر هستند. سلول های بنیادی عصبی در مغز و بافت های عصبی برای ساخت پوشش غلاف بافت عصب حضور دارند. سلول های عصبی بسته به نوع بافت می توانند ترمیم کننده، ضدالتهاب و استخوان ساز باشند. این فرآیند در رابطه با سایر بافت ها نیز وجود دارد.
    ترمیم کردن (Restoration) و ضدالتهاب بودن (Anti-inflammatory) مهم ترین خواص و کارکرد سلول های بنیادی محسوب می شوند. اگر بخشی از یک بافت یا ارگانی مثلا در اثر آنفارکتوس قلب یا مغز، تخریب شده یا از بین رفته باشد، سلول های بنیادی بافت شروع به ساخت سلول های بنیادی ترمیمی می کنند.
    اما در بیماری های التهابی همچون ام اس، سلول های بنیادی ضد التهاب وارد عمل می شوند و التهاب آن بخش از بافت مغز یا نخاع که در اثر التهاب شدید از بین رفته اند را کم می کنند تا تخریب کمتری در بافت اتفاق بیفتد.


   

    تحقیقات سلول درمانی در ایران
    برخی محققان می گویند تحقیقات درباره سلول های بنیادی در کشورهای اروپایی به علت موانع مذهبی که وجود داشته و دارد، از پشتوانه قوی برخوردار نیست. چند سالی است مطالعات در کشورهای آلمان و انگلیس آغاز شده است. بعد از ریاست جمهوری جورج بوش و مرگ پاپ ژان پل دوم، در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما، تحقیقات در آمریکا نیز آغاز شده است. به گفته مدیر گروه بالینی تحقیقات مغز و اعصاب و علوم شناختی پژوهشگاه رویان، پایه های مطالعات سلول های بنیادی در ایران از 18 سال پیش بسیار محکم و قوی بنا نهاده شده است که اکنون در وضع بسیار بهتری نسبت به بسیاری از کشورهای دنیا قرار داریم. در حال حاضر محققان ایرانی در رشته های پوست، ارتوپدی، مفصل، بیماری های مغز و اعصاب و تا حدودی بیماری های چشم و قلب کار مطالعاتی انجام می دهند که دستاوردهای خوبی نیز در این زمینه داشته ایم.


   

    تلاش برای درمان ام اس
    شیوع بیماری های اعصاب و روان در دنیا و ایران همچون ام اس، واقعه دردناک و تاسفباری است. اما خبر نوید بخش دکتر نبوی آن است که محققان بخش مغز و اعصاب در پژوهشگاه رویان، عمده فعالیت های خود را در گام اول بر عملکرد سلول های بنیادی برای درمان بیماری ام اس متمرکز کرده اند. بررسی نوعی بیماری تحلیل برنده سلول های نخاعی و ساقه مغز به عنوان یک بیماری کشنده، فاقد درمان قطعی و بررسی بیماری فلج مغزی، محورهای سه گانه مطالعات محققان مغز واعصاب رویان را تشکیل می دهد.

   


    سلول های کاربردی در درمان اعصاب
    تلاش برای دستیابی به فناوری تولید سلول های بنیادی مزانشیمی و سلول های عصبی نورال کرست بیشترین وقت محققان فعال در رشته بیماری های مغز و اعصاب را به خود اختصاص داده است. سلول های بنیادی مزانشیمی وسیله ای برای تعدیل سیستم ایمنی بدن محسوب می شوند. کمتر جنبه ترمیمی و بیشتر جنبه ضدالتهاب دارند. این سلول ها از منابع متعددی مانند مغز استخوان به دست می آیند. به گفته دکتر نبوی، خوشبختانه تکنیک و توانایی ساخت این گروه از سلول ها از تقریبا هشت سال پیش در ایران فراهم شده است.
    سلول های عصبی نورال کرست، از سلول های بنیادی خون ساز جنینی و پیش سازهای جزایر پانکراس جنین های سقط شده جداسازی می شوند. این سلول ها نقش ترمیم، ساخت و بازسازی دارند.


   

    چگونگی درمان با سلول های بنیادی
    بر خلاف این که داروی اغلب بیماری ها به شکل خوراکی هستند، دارو در سلول درمانی به شکل تزریق وارد بدن می شود. دکتر نبوی در تشریح جزئیات این بخش می گوید: سلول های بنیادی به هیچ وجه خوراکی نیستند. سلول های بنیادی در شرایط خاص و در اتاق مخصوصی که اصطلاحا «اتاق تمیز» نامیده می شود، به شکل خاصی کشت داده می شوند. این سلول ها مراحل بسیار زیادی را باید طی کنند. بعد از آن که سلول آماده شد به سه شکل داخل رگ، داخل نخاع در بیماری های مغز و اعصاب یا داخل ضایعه تزریق می شود.
    مدیر گروه بالینی تحقیقات مغز و اعصاب و علوم شناختی در پژوهشگاه رویان درباره محل تامین سلول های بنیادی برای کشت می گوید: این سلول ها از خود فرد یا از بانک سلولی گرفته می شود. وی ادامه می دهد: مشکلی که در ایران وجود دارد، کمبود بانک سلول های بنیادی است. افرادی که تمایل دارند، می توانند با مراجعه به مراکز پژوهشی مجاز مانند رویان، سلول های بنیادی خود را در اختیار بانک قرار دهند. این سلول ها از بافت چربی افراد دریافت می شود و هیچ عارضه ای ندارد. همه افراد در هر سنی می توانند برای اهدا مراجعه کنند.
    
    دعوت از داوطلبان برای مشارکت در تحقیقات

    دکتر نبوی در بخش پایانی اظهارات خود درخواست کرد افراد مبتلا به یکی از بیماری های مغز و اعصاب مانند ام اس، آلزایمر، پارکینسون، ای ال اس و سکته مغزی در صورت تمایل می توانند با مشارکت در پروژه های در حال انجام پژوهشگاه رویان مشارکت کنند.

وی تاکید می کند: قبل از هر گونه اقدامی فرد حتما با پزشک معالج خود مشورت کند و در صورت تایید پزشک و واجد شرایط بودن آن فرد برای مشارکت در تحقیقات علمی، پزشک نامه ای برای معرفی به مراکز مجاز علمی داخل ایران دراختیار فرد قرار می دهد.

    دانشیار پژوهشگاه رویان درباره نگرانی مردم برای حضور در طرح های تحقیقاتی می گوید: متاسفانه این باور غلط وجود دارد که انسان ها موش آزمایشگاهی دانشمندان می شوند. در حالی که هیچ پروژه تحقیقاتی نیست که قبل از طی شدن مراحل حیوانی و تایید شدن توسط مراجع قانونی از نظر علمی و اخلاقی بتواند وارد مرحله آزمایش روی انسان شود. همه آزمایش هایی که بعد از طی شدن مراحل حیوانی روی انسان انجام می شود بی خطر هستند و براساس اخلاق پزشکی هیچ محققی حق ندارد درمانی را که نمونه تجربی حیوانی آن وجود ندارد روی انسان اجرا کند.
    دکتر نبوی تاکید می کند: داوطلبان بر حسب نوع طرح، مورد ارزیابی های بالینی قرار می گیرند و در صورتی که نمره آنها بالا باشد، امکان ورود به طرح را می یابند. بنابراین هر داوطلبی هم امکان ورود به طرح را ندارد.
    
    هشدار درخصوص کلاهبرداران بین المللی
    با وجود تلاش محققان، برخی گزارش ها نشان می دهد تا امروز کلاهبرداری هایی نیز با نام سلول درمانی انجام گرفته است. علتش هم این است که این حوزه علمی جدید است و بسیاری از مردم نسبت به کلیات آن اطلاعات چندانی ندارند. دکتر نبوی با اشاره به اتفاقاتی که برای برخی بیمارانش رخ داده است، می گوید: یکی از مراجعانم که به ام اس مبتلا بود، در سال 89 تحت تاثیر تبلیغات ماهواره ای،به چند وبگاه تجاری خارجی که اصلا جنبه علمی و پژوهشی ندارند و مورد تایید هیچ مرجع قانونی نبودند، 20 میلیون تومان پرداخت می کند تا داروی خوراکی برای درمان ام اس خود دریافت کند. متاسفانه این فرد قبل از خرید کالا، هیچ مشورتی با بنده انجام نداده بود. او بعد از دریافت محصول به مطب مراجعه کرد و دیدیم 30 عدد قرص مولتی ویتامین با بسته بندی مخصوص به قیمت 20 میلیون تومان به ایشان فروخته شده است. در صورتی که همان قرص ها در ایران در نهایت با 200 هزار تومان قابل تهیه بود! وی می افزاید: در اتفاقی دیگر شاهد بودم پدری که برای درمان ام اس پیشرفته فرزندش در آلمان، خانه و ماشین خود را فروخت و 90 میلیون تومان هزینه کرد، اما فرزندش خوب نشد و بعد از بازگشت حالش بدتر هم شد. این فلوشیپ بیماری ام اس تاکید می کند خانواده ها تا زمان حصول نتایج تحقیقات سلول های بنیادی برای درمان بیماری ام اس یا هر بیماری دیگری باید شکیبا باشند، زیرا تحقیقات در این زمینه هنوز به مرحله تایید نهایی نرسیده اند و هنوز میزان اثرگذاری سلول های بنیادی برای درمان بسیاری از بیماری ها مشخص نیست. به همین علت مطالعات تا زمان رسیدن به نتایج قطعی باید همچنان ادامه داشته باشد.
    دکتر نبوی تاکید می کند هیچ بیماری، امکان استفاده از نتایج این تحقیقات برای درمان در هیچ زمینه ای اعم از پوست، قلب، مغز و ... ندارد و هر گونه ادعا و اظهارنظری برای درمان بیماران این گونه بیماری ها از طریق سلول درمانی در حال حاضر کذب محض است. بر اساس اظهارات این متخصص مغز و اعصاب اغلب وبگاه های تجاری مدعی متعلق به کشورهای چین، کانادا و ایتالیا هستند و خوشبختانه تاکنون اقدام مجرمانه ای در این زمینه در داخل کشور گزارش نشده است.
     

   
   منبع:   روزنامه جام جم، شماره  4938  ، نویسنده: سهیلا فلاحی

انجمن ها و تصورات پزشکی


تصورات پزشکی هر دوران حاصل پیشرفت های تکنولوژیک آن دوران هستند. انجمن های پزشکی هم حاصل سطحی از آن تصورات که لزوم مشارکت اجتماعی در درمان آن بیماری را درک می کند!

بی تردید این انجمن ها متقابلا باعث رشد و گسترش آن تصورات می شوند و ازاین رو نقشی بی مانند در ارتقای سلامت داشته و حتی از طریق تجمیع امکانات برای تحقیقات پزشکی، دانش و تکنولوژی پزشکی را هم متحول می کنند. اما ظرف انجمن ها مثل هر ظرف دیگری ممکن است در تحول بیشتر آن مظروف و محتوا، خود به مانعی در برابر تحول آتی آن تبدیل شود.


زمانی که جیمز پارکینسون بیماری معروفش را توضیح می داد او که پیشاهنگ تصورات پزشکی زمان خود بود آن را «فلج لرزان» می دید و به همین نام می خواند آن زمان این مشاهده فاصله چندانی با سکته مغزی نداشت.

بعدها، آن زمان که این بیماری را به نام خود او می خواندند معلوم شد این بیماران فلج نیستند و فقط به شدت کندند!

دیری نگذشت که از دل بیماری پارکینسون چند بیماری دیگر بیرون آمد. یعنی معلوم شد بیمارانی که تا دیروز همه را پارکینسون می خواندیم -اما احساس می کردیم با وجود زیر یک سقف بودن، تفاوت هایی جدی با یکدیگر دارند -با تصورات جدیدتر، بیماری هایی هستند کاملا متفاوت و گاه حتی با درمان هایی کاملا متناقض!


این داستان نه تنها در مورد پارکینسون که انجمنی ندارد که در مورد « ام اس» و «آلزایمر» هم که انجمن هایی دارند، صدق می کند.

در سطحی از تصورات عمومی پزشکی، انجمن های ام اس و آلزایمر و... توانستند با سازماندهی درخواست های عمومی در درمان این بیماری ها و در ارتقای سطح اطلاعات عمومی نقشی بی مانند بازی کنند.

در این مرحله بی تردید یگانگی نامی که بر سر زبان ها می افتاد و آشنابودن آن بسیار مهم بود.

اما با واقعی ترشدن تصورات پزشکی و جداشدن «ام اس ای» و «دی ال بی دی» و «سی بی دی» از پارکینسون و «اف تی دی» و «ان پی اچ» و «واسکولر» و... از آلزایمر و «ان ام او» و «انسفالیت های اتوایمون» و... از ام اس،


انجمن های «ام اس» و «آلزایمر» و احیانا «پارکینسون» دو راه پیش ِرو دارند؛

یک راه اینکه با یا بدون تغییر نام، سایر بیماری های آن گروه را هم که تک تک از خود آن سرگروه شیوع کمتری دارند اما مجموعه آنها با بیماری اصلی برابری می کنند، تحت پوشش خود قرار دهند یا اینکه تنها به عنوان انجمن بیماری اصلی به بقای خود ادامه دهند.


در حالت اول این اقدام نه تنها هیچ چیز از توان اطلاع رسانی و بسیج عمومی ایشان کم نمی کند، بلکه با افزودن بیماری هایی که تصادفا از بیماری اصلی شدیدتر و «بیماری تر» هستند، هم بر توان آنها می افزاید و هم آنها را مفیدتر می کند.

اما در حالت دوم این احتمال وجود دارد که با اختصاص تمام امکانات به بیماری اصلی و ناشناخته ماندن آن بیماری های شدیدتر اما دارای شیوع کمتر، زیر لوای بیماری اصلی همه امکانات به سوی بیماری اصلی سرازیر شود و به علاوه توان این انجمن ها برای روزآمدشدن در برابر تغییرات بعدی بیماری ها هرچه بیشتر و بیشتر تحلیل رود. تا جایی که انجمن های بیماری هایی باقی بمانند که دیگر وجود ندارند.


امروز اگر این انجمن ها توان دربرگرفتن یک یا چند بیماری نادرتر و اتفاقا دشوارتر را که تا همین دیروز ذیل همان نام خوانده می شدند نداشته باشند، فردا که نه تنها طبقه بندی بیماری ها، بلکه اساسا نام آنها براساس درک های جدید و مدرن آینده براساس ژن ها و آنتی بادی ها تغییر خواهد کرد، چه خواهند کرد؟ به احتمال زیاد حل کامل مسائل اجتماعی و نیل به مدینه فاضله احتمالی! بسیار بسیار دیرتر از تحولات عظیم در علم و تکنولوژی رخ خواهد داد. ازاین رو انجمن های حمایت از بیماران ضرورت وجودی خود را به این زودی ها از دست نخواهند داد، بنابراین ضروری است توان روزآمدشدن را داشته باشند و در راه کارهای این روزآمدی تبحر پیدا کنند.

        
منبع:   روزنامه شرق ، شماره 2975  ، نویسنده: دکتر بابک زمانی ** متخصص مغز و اعصاب