صرفه جویی داروی بیماران ام اس

صرفه جویی 50 میلیارد تومانی داروی بیماران ام اس در کشور

گروه سلامت: با گذشت 2 سال از تولید و عرضه داروی بیماران ام اس در کشور در حال حاضر بیش از 5000 نفر از بیماران ام اس در کشور داروی ایرانی مصرف می کنند.
    دکتر هاله حامدی فر، مجری طرح تحقیقاتی داروی ایرانی ام اس سینووکس با اعلام این خبر گفت: تولید و مصرف داروی ایرانی تاکنون بیش از میلیون ها دلار صرفه جویی ارزی و میلیاردها ریال صرفه جویی یارانه ای به دنبال داشته است. حال آن که در سال های گذشته این بودجه قابل توجه فقط برای خرید و واردات داروی مورد نیاز بیماران ام اس از خارج کشور پرداخت می شد، اما در شرایط کنونی بودجه مزبور صرف سایر امور مربوط به نظام بهداشت و درمان می شود.عضو گروه علمی و تحقیقاتی شرکت سیتاژن در ادامه با اشاره به این که هم اکنون بسیاری از کشورهای همسایه، اروپایی، آفریقایی و آسیایی متقاضی حق امتیاز تولید و واردات داروی ایرانی ام اس هستند، خاطرنشان کرد: از آنجا که کیفیت داروی سینووکس ایران مورد تایید وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و جمع کثیری از پزشکان و متخصصان داخلی و خارجی است، همواره با افزایش تقاضای مصرف داخلی و خارجی روبه رو هستیم.
    این در حالی است که با تلاش پژوهشگران و محققان برجسته ایرانی، تولید این داروی بسیار مهم از انحصار آمریکا خارج شده است. به همین خاطر کشور ما امروز به عنوان دومین تولیدکننده این دارو در جهان مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته است. این در حالی است که شرکت های واردکننده دارو، همچنان با انواع کارشکنی ها و سنگ اندازی ها، در راستای تخریب شرکت های دانش محور داخلی تلاش می کنند که خوشبختانه با حمایت های مسوولان وزارت بهداشت و سایر مراکز مربوطه در این راه ناکام مانده اند. هم اکنون داروی مزبور در آستانه ورود به بازارهای جهانی با استقبال گسترده ای روبه رو شده است

سیستم ایمنی

سیستم ایمنی نگرشی بر دنیای درون مغز تا چند سال پیش تصور بر آن بود که مغز از سیستم ایمنی برخودار نیست زیرا تحت تاثیر پاسخ های ایمنی و یا التهاب قرار نمی گرفت . اما به طور قطع تا حدودی توسط “ سد خونی - مغزی”از وقایع خارجی مصون مانده است . این سد از سلول های تخصص یافته اندوتلیوم عروق مغزی تشکیل یافته است و از عبور ملکول ها و همچنین سلول های ایمنی به مغز جلوگیری می کند. با این وجود دیدگاه ما در این مورد به طور قابل توجهی تغییر کرده و این در نتیجه تحقیق بر روی تقابل عمل و مغز و سیستم ایمنی حاصل شده است . ایمنی عصبی در حال حاضر شاخه فعالی از تحقیقات را به خود اختصاص داده است. راههای دفاعی بدن سیستم ایمنی ،خط مقدم دفاع ما در برابر مهاجمین آسیب رسان محسوب می شود . این مهاجمین ویروسی ، باکتریایی و یا قارچی طیف وسیعی از بیماری ها از یک سرماخوردگی معمولی تا بیماری های تهدید کننده و حادی چون ایدز، مننژیت و یا سل را شامل می شوند. مکانیسم های دفاعی به راههای گوناگون صورت می گیرد . نخست تغییرات جریان خون و آزادسازی مولکول های موضعی التهاب در بافت دچار عفونت، زخم و یا التهاب است که حاصل آن تورم و درد می باشد . به طور عام فعال شدن سیستم ایمنی در حکم راه اندازی سلول های لکوسیت و ماکروفاژها و پروتئین های فاز حاد است که به سمت مکان آسیب رهسپار می شوند و پس از شناسایی، پاتوژن های مهاجم را از میان برمی دارند . به علاوه پاسخ های فاز حاد علائمی را پدیدار می سازند که همگی آنها را تجربه کرده ایم.(تب، درد، بی خوابی، بی اشتهایی و بی حوصلگی) هر یک از این پاسخ ها عامل مساعد کننده ای در جهت دفع عفونت، ذخیره انرژی و کمک به التیام محسوب می گردند. اما اگر این عوامل دفاعی با شدت و با مدت بیش از حد دست به کار شوند می توانند مخرب باشند . بنابراین عملکرد آنها باید کاملاکنترل شده باشد. مغز و پاسخ های دفاعی اکنون ما درک کاملامتفاوتی از رابطه میان مغز و سیستم ایمنی داریم و این درک از آنجا منشا می گیرد که شواهدی دال بر پاسخ مغز به پیام های سیستم ایمنی و بافت های آسیب دیده یافت شده است و ساختار دیدگاه سابق به کلی تغییر کرده است . تحقیقات چنین می نماید که مغز مجموعه ای از پاسخ های ایمنی موضعی و التهابی نشان می دهد و به طور قطع ارگان مهمی در راستای کنترل سیستم ایمنی و پاسخ های فاز حاد تلقی می شود . بسیاری از پاسخ ها در برابر امراض همچون تب، خواب و اشتها توسط هیپوتالاموس تنظیم می شوند. مغز پیام هایی را از بافت های عفونی و یا آسیب دیده دریافت می دارد و ماهیت این پیام می تواند عصبی (از طریق اعصاب حسی) و یا همورال (از طریق مولکول های موجود در جریان خون) باشد. همچنین به نظر می رسد که پیام های عصبی توسط فیبرهای مرتبط با درد و نیز عصب واگ منبعث از کبد - ارگان کلیدی در تولید پروتئین ها فاز حاد - منتقل می گردند. ماهیت پیام رسان های مولکولی به خوبی شناخته نشده است اما اعتقاد بر آن است که پروستاگلندین ها ( که توسط آسپرین مهار می شوند ) و نیز پروتئین های کمپلمان (آبشاری از پروتئین های مهم در سیر نابودسازی مهاجمین) در این امر ایفای نقش می کنند. اما شاید مهمترین مولکول های پیام رسان در این زمینه پروتئین هایی باشند که ظرف 20 سال گذشته بر ما آشکار شده اند - یعنی سایتوکین ها. سایتوکاین ها به منزله مولکول های دفاعی سایتوکاین ها مدافعین بدن هستند . تا کنون حدود 100 نوع آنها شناسایی شده است و انواع جدیدتری از آنها نیز در راه کشف هستند. در حالت عادی این مولکول ها در غلظت های بسیار پایین در بدن وجود دارند اما به محض مواجهه با بیماری و آسیب به سرعت کلید آنها روشن می شود. سایتوکاین ها انواع مختلفی را در برمی گیرند از جمله اینترفرون ها اینترلوکین ها، فاکتورهای تخریب بافتی و کموکاین ها. بسیاری از این مولکول ها در همان محل آسیب تولید می شوند و بر سلول های مجاور اثر می گذارند. اما تعداد دیگری وارد جریان خون شده و از این راه پیام ها به اندام های دور دست مانند مغز منتقل می شود . سایتوکاین ها در واقع همان مولکول هایی هستند که مسئولیت پاسخ به بیماری ها وعفونت را بر عهده دارند. آنچه تولید سایتوکاین ها را سبب می شود محصولات باکتریایی، ویروسی و آسیب هایی که بقای سلولی را تهدید می کنند مانند سموم و مقادیر کم اکسیژن می باشد . کنترل کننده مهم دیگر در این بین مغز می باشد که از طریق پیام های عصبی که به بافت ها ارسال می کند(عمدتا از راه سیستم سمپاتیک ) و یا هورمون ها(از قبیل کورتیزول مترشحه از غده فوق کلیه ) کلید فعالیت سایتوکاین ها را خاموش و روشن می کند. سایتوکاین ها جزء آن دسته مولکول هایی هستند که نقش های متعددی ایفا می کنند و بخصوص بسیاری از آنها اجزای سیستم ایمنی مانند تورم، تغییرات موضعی ، جریان خون ، راه اندازی موج دوم پاسخ های التهابی را فعال می کنند. سایتوکاین ها تقریبا روی همه ساختارهای فیزیولوژیک اثر می گذارند و حتی با اثر بر روی کبد موجب ساخته شدن پروتئین های فاز حاد می شوند. با وجود تشابهات زیاد عملکردی این مولکول ها تفاوت های چشمگیری با یکدیگر دارند و برخی اثرات ضد التهابی دارند. گروهی به طور موضعی بر روی سلول های مجاور خود اثر می گذارند و دسته ای دیگر همچون هورمون ها به گردش خون رها می شوند. استرس و سیستم ایمنی همگی ما شنیده ایم که در شرایط استرس سطح ایمنی مان افت می کند و بیمار می شویم. اکنون ما می دانیم که استرس چگونه به طور مستقیم واز طریق مسیر HPA و نیز به طور غیر مستقیم سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد. استرس سیستم ایمنی و در نتیجه حساسیت ما نسبت به بیماری را تغییر می دهد . البته این واکنش به نوع استرس و نیز نحوه پاسخ ما بستگی دارد - برخی افراد به خوبی شرایط استرس زا را تحمل می کنند. تنها استرس هایی قادر به تسلیم سیستم ایمنی ما هستند که بسیار وخیم اند، همچون کار بیش از حد و نیز تراژدی های زندگی. یکی از مولکول های مهمی که در جریان استرس افزایش می یابد فاکتور آزاد کننده کورتیکوتروفین )CRF( است . CRF مسیر کوتاهی از هیپوتالاموس به سمت هیپوفیز را طی می کند تا هورمون دیگری به نام فاکتور آزادکننده آدرنوتروفین)ACTH ( رهایش یابد . هورمون اخیر از راه جریان خون طی مسیر می کند تا به غده فوق کلیه رسیده و در آنجا هورمون های استروئید (در انسان این هورمون کورتیزول است) را آزاد کند. استروئیدها ترکیبات بسیار مهمی در روند سرکوب پاسخ های ایمنی و التهاب هستند اما داستان بسیار پیچیده تر از اینهاست . زیرا هورمون ها و عوامل عصبی دیگری نیز در کارند و همچنین برخی از شرایط ملایم استرس زا حتی تقویت کننده سیستم ایمنی هستند . ایمنی و پاسخ های التهابی درون مغز تحقیقات اخیر نشان داده اندکه بسیاری از مولکول های دفاعی اعم از سایتوکاین ها در روند بیماری های مغزی نیز نقش محافظتی دارند . مانند بیماری های ام- اس ، سکته مغزی و آلزایمر . به نظر می رسد این مولکول ها نورون های داخل مغز را نیز مورد تهاجم قرار می دهند. بنابراین راههای درمانی گوناگونی بر مبنای سرکوبی و مهار سیستم ایمنی و پاسخ های التهابی استوار گشته است. بدین ترتیب دانش نورو ایمونولوژی دانش تازه واردی در عرصه علوم اعصاب محسوب می گردد و می توانند در زمینه درمان بیماری های مهم مغزی راهگشا باشد.

مطلبی از روزنامه اعتماد ملی

استفاده از داروی سرطان خون برای درمان ام اس


بی بی سی: پژوهشگران دانشگاه کمبریج اعلام کردند در تحقیقات جدیدی مشخص شده یک داروی مقابله با سرطان خون می تواند از گسترش بیماری ام اس جلوگیری کرده و حتی بخشی از عوارض ناشی از آن را جبران کند. براساس این پژوهش داروی آلمتوزوماب (Alemtuzumab) از موارد حملات ام اس در افراد مبتلابه این بیماری کاسته و حتی به آنها کمک کرده برخی از کارکردهای فیزیکی از دست رفته تحت تاثیر این بیماری را به مرور بازیابند. دکتر آلیستر کولز از استادان مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی کمبریج و از هدایت کنندگان این پژوهش می گوید: «توان یک داروی ام اس در احیای بافت های مغز امری بی سابقه است.» او می افزاید: «این دارو اگر در مراحل اولیه ابتلابه بیماری ام اس به مبتلایان داده شود، می تواند از پیشرفت آن جلوگیری کرده و از طریق ترمیم آن بخشی از بافت های مغز که آسیب دیده اند، قادر است بخشی از توانمندی فیزیکی از دست رفته این بیماران را احیا کند.»
    موسسه ام اس که بزرگ ترین نهاد خیریه برای کمک به مبتلایان این بیماری است از یافته های جدید استقبال کرده و اعلام کرد قبل از تجویز عمومی این دارو باید تحقیقات بیشتری در مورد آن انجام شود.
    لی دانستر مدیر بخش تحقیقات این موسسه گفت: «این اولین دارویی است که نشان داده می تواند از گسترش بیماری ام اس جلوگیری کرده و حتی بخشی از عوارض فلج کننده آن را در بیماران ترمیم کند. مسلماً این تحقیقات باعث امیدواری کسانی خواهد شد که هر روز با عوارض ناشی از ابتلابه این بیماری دست و پنجه نرم می کنند.»
    در سراسر جهان میلیون ها نفر به بیماری ام اس مبتلاهستند که از طریق آسیب زدن به سیستم عصبی بخشی از کارایی قسمت های مختلف بدن انسان را مختل یا برای همیشه فلج می کند. علاوه بر این بیماری ام اس می تواند عوارضی شبیه از دست دادن بینایی یا ناتوانی در حرکت، افسردگی و بیماری های روحی و ذهنی را به دنبال داشته باشد. تاکنون درمان قطعی برای این بیماری پیدا نشده و داروهای فعلی تاثیر محدودی در مقابله با آن دارند

سلول بنیادی

محققان امیدوارند از سلول‌های بنیادی برای مطالعه بیماری‌هایی که تنها انسان‌ها را مبتلا می‌کند نیز استفاده کنند - ترجمه : دکتر هومن خلیقی
سلول‌های بنیادی می‌توانند شیوه‌های درمانی را به کل تغییر دهند به گفته محققان، پیشرفت‌های اخیر در تحقیقات در زمینه سلول‌های بنیادی دانشمندان را قادر می‌سازد که از آزمایش بیماری‌ها روی مگس و موش‌های آزمایشگاهی فراتر روند و به چشم ببینند که چگونه سلول‌های انسانی خراب می‌شوند و داروها چگونه می‌توانند این روند را تغییر دهند...

---

سلول‌های بنیادی جنینی انسان و یک نوع سلول تازه ابداع شده است به نام سلول‌های بنیادی تحریک شده یا آی‌پی‌اس که بدون استفاده از جنین انسان ساخته می‌شوند و می‌توانند به تمام انواع سلول‌های بدن انسان تبدیل شوند و به دانشمندان کمک می‌کنند تا چگونگی ابداع و آزمایش روش‌های درمانی را تغییر دهند.

لاورنس گلدستین، محقق دانشگاه کالیفرنیا- سن دیگو در جمع ??? دانشمند و طرفدار سلول بنیادی در «مجمع جهانی سلول‌های بنیادی» در «مدیسون» گفت: «آنها تقریبا همه تلاش‌های ممکن در زمینه پژوهش‌های زیست‌شناختی بیماری‌ها روی موجوداتی مانند مگس میوه و موش انجام شده است اما مشکل اصلی این است که در واقع انسان یک موش بزرگ نیست.»

محققانی مانند گلدستین امیدوارند که از سلول‌های بنیادی نه تنها برای ابداع یک حوزه جدید پزشکی به نام پزشکی نوزایی و رشد بافت‌ها، اعضا‌ و خون برای پیوند استفاده شود بلکه برای مطالعه بیماری‌ها از جمله بیماری‌هایی که تنها انسان‌ها را مبتلا می‌کنند نیز به کار گرفته شوند.

سلول‌های بنیادی جنینی سلول‌های اصلی بدن هستند که می‌توانند به تمام انواع بافت‌های بدن تبدیل شوند و به نظر می‌رسد که سلول‌های آی‌پی‌اس که از طریق استفاده از ژن‌ها برای تغییر سلول‌های معمولی ساخته شده اند نیز توانمندی‌های مشابهی با سلول‌های بنیادی جنینی داشته باشند.

سلول‌های بنیادی ساخته شده از افراد مبتلا به بیماری‌های گوناگون می‌توانند برای رشد مجموعه‌هایی از بافت زنده در آزمایشگاه مورد استفاده قرار گیرند، بافتی با همان نقص‌های ژنتیکی که موجب ابتلا به بیماری می‌شوند یا بر اثر ابتلا به بیماری به وجود می‌آیند.

جیمز تامسون از «دانشگاه ویسکانسین»، که 10 سال پیش برای نخستین بار از جنین یخ زده انسان سلول‌های بنیادی جنینی استخراج کرد، گفت: «پیش از این دانشمندان هرگز به بافت انسانی دسترسی نداشته‌اند.»