پیشروی شتابان ام اس در مبتلایان

به گفته دبیر علمی دوازدهمین کنگره بین المللی ام.اس، حدود 70 تا 80 درصد مبتلایان به ام. اس به سمت ابتلابه ام. اس پیشرونده گام بر می دارند. در چنین شرایطی، وضعیت بیمار بسیار وخیم می شود، دیگر نمی تواند امور روزمره خود را انجام دهد و به کمک دیگران نیاز پیدا می کند.
    دکتر محمود عابدینی می گوید: ماهیت بیماری ام. اس این است که مرتب پیشرفت می کند؛ در این بیماری یک پروسه التهابی پیش می آید که فاز پیشرفته بیماری است. اقدامات توانبخشی در مورد بیماری که وارد این فاز می شود بسیار موثر است.
    وی با بیان اینکه تعداد مبتلایان به ام. اس پیشرونده درحال افزایش است، می افزاید: شاید تا حدود 15 تا 20 سال پیش بیماران کمتر به این فاز می رفتند اما درحال حاضر تعداد این بیماران بیشتر شده است و این مساله باعث مختل شدن فعالیت روزانه بیماران و حتی خانواده های آنها می شود. بنابراین هدف این است که با اقدامات توانبخشی بموقع بتوانیم شرایط بیماران را بهبود بخشیم. عابدینی در مورد داروهای تزریقی عنوان می کند: معمولاً مصرف این داروها مادام العمر است یعنی بیمار مبتلابه ام. اس باید تا آخر عمر از این دارو استفاده کند. بنابراین طبیعی است که بیماران بعد از مدتی از تزریقات مکرر خسته شوند یا دچار عوارض شوند بنابراین ممکن است درمان دارویی را قطع کنند.
    وی در خاتمه به تشریح عوارض این داروها پرداخته و می گوید: تب و لرز، درد عضله، درد مفاصل، تعریق زیاد و دردهای منتشره و واکنش های پوستی در محل تزریق عوارض این داروها است. همچنین ممکن است بیمار دچار ترس از تزریق شود که در نهایت مجموع این عوارض ممکن است بیمار را خسته کند به گونه ای که درمان های تزریقی را رها کند.
    
منبع:  روزنامه ایران، شماره 6036

وقتی در دام بیماری خودایمنی می افتید

بیماری های خودایمنی، مرموز ، ناشناخته و بالقوه خطرناک اند، چراکه تکلیف بیمار با بدنش مشخص نیست، آن هم در شرایطی که سلول های دستگاه ایمنی بدن که عامل دفاعی بدن در برابر عوامل بیماری زا هستند در شرایطی پیش بینی نشده، برخی سلول های طبیعی بدن را به عنوان عامل مهاجم تشخیص دهد و به آنها حمله کند. نتیجه چنین اتفاقی ابتلابه بیماری های خودایمنی است که اغلب مزمن تلقی می شود.
از شناخته شده ترین بیماری های خودایمنی می توان به آرتریت روماتوئید (ورم مفاصل)، لوپوس، بهجت، ام اس، کولیت اولسروز (بیماری ای که در آن جدار داخلی روده بزرگ دچار التهاب می شود)، دیابت نوع یک، گریوز (نوعی پرکاری تیروئید) و روماتیسم قلبی اشاره کرد.
    دکتر محسن سروش، فوق تخصص روماتولوژی با تاکید بر این که ابتلابه بیماری های خودایمنی بر خلاف تصور برخی افراد، ارتباطی به مواجه نشدن فرد در طول زندگی با ویروس و باکتری ندارد، می گوید: علل بروز این اختلال در دستگاه ایمنی بدن هنوز مشخص نیست. با این حال، این واکنش ممکن است در اثر تولید نابه جا و نامتناسب پادتن هایی باشد که علیه پروتئین های سلول های بدن به وجود می آیند. این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی به جام جم می گوید: ژنتیک یکی از مهم ترین عوامل زمینه ای در بروز این بیماری هاست. گفته می شود، قرارگیری فرد در مقابل عوامل محیطی مختلف مثل میکروب ها و استرس در یک زمینه ژنتیک مساعد، می تواند عامل بروز بیماری خودایمنی شود.
    
    از ژنتیک تا استرس
    بهترین دلیلی که می توان برای اثبات وجود زمینه ژنتیک در بروز بیماری های خودایمنی عنوان کرد، افزایش شیوع بیماری در دوقلوهای یک تخمکی دو تخمکی و اعضای یک خانواده است.
        سروش: قرارگیری فرد در مقابل میکروب ها و استرس می تواند در یک زمینه ژنتیک مساعد، عامل بروز بیماری خودایمنی شود
     این متخصص با اشاره به این مطلب تاکید می کند: عوامل محیطی موثر در بروز بیماری های خودایمنی بسیار متنوع هستند و هر عاملی از فیزیکی گرفته تا روحی که برای بدن استرس ایجاد کند زمینه ساز بروز این بیماری ها خواهد بود. البته برخی حوادث فیزیکی، عفونت های ویروسی و نیز مصرف برخی داروها می تواند منجر به ابتلابه بیماری خودایمنی شود. در واقع، بعضی عفونت های باکتریایی مثل عفونت های استرپتوکوکی هم می توانند باعث بروز بیماری خودایمنی شوند.
    
    خستگی دائمی و دردهای مفصلی
    به گفته دبیر انجمن روماتولوژی ایران، بیماری های خودایمنی با علائمی چون احساس خستگی دائمی، تب خفیف و دردهای مفصلی همراه هستند، اما باید توجه داشت این موارد علائم عمومی هستند و بروز آنها همیشه نشانه ابتلابه بیماری خودایمنی نیست.
     وی توصیه می کند: چنانچه علائمی جدید در بدن شما بروز کرده که آزاردهنده است و بیش از معمول طول کشیده، به پزشک متخصص داخلی یا فوق تخصص روماتولوژی مراجعه کنید. البته توجه داشته باشید که علائم بیماری های خودایمنی بسیار متنوع و غیراختصاصی است و نباید با مشاهده هر گونه علامت در بدن نگران شوید.
    
    بروز علائمی در ارگان های مختلف بدن
    این که بیماری های خودایمنی، بخش های وسیعی از بدن را درگیر می کنند به وجود عوامل ایمنی و دفاعی بدن در تمام قسمت های بدن مربوط می شود. دکتر سروش با بیان این مطلب توضیح می دهد: تنها عاملی که بیماری های متنوع خودایمن را از هم جدا می کند و به آنها شخصیت و نام جدا می دهد آن قسمت از بدن است که سیستم ایمنی به آن واکنش نشان می دهد؛ مثل بافت پوششی مفصل در بیماری آرتریت روماتویید.
    وی یادآوری می کند: بیشترین نشانه ها در بیماری خودایمنی، خستگی، تب، احساس ضعف عمومی، درد مفاصل و بثورات پوستی است.ولی از آنجا که تنوع بیماری های خودایمنی بسیار زیاد است، همیشه در هر علامت اختصاصی و غیراختصاصی پزشک به وجود این بیماری ها فکر می کند و آنها را مورد بررسی قرار می دهد. به همین علت، تورم مفاصل، بثورات پوستی غیرعادی یا طول کشیده، التهاب های چشمی، علائم عصبی غیرقابل توجیه و وجود اختلالاتی در آزمایش ها از مواردی است که باید با کمک متخصص، ریشه یابی شود.
    
    درمان کنترلی و نه ریشه کنی بیماری
    درمان موثری به معنای ریشه کنی برای بیماری های خودایمنی وجود ندارد، زیرا در این صورت باید سیستم ایمنی را از بین برد که این امر، امکان پذیر نیست.
    دبیر انجمن روماتولوژی با اشاره به این که همه بیماری های خودایمن، درمان خاص خود را دارند که ممکن است بسیار متفاوت باشد، تاکید می کند: با پیشرفت گسترده علم، بسیاری از این بیماری ها قابل کنترل هستند زیرا هدف از درمان در این بیماری ها تنظیم سیستم ایمنی است تا بیماری کنترل و از پیشرفت و عوارض آن جلوگیری شود. درمان این بیماری ها متنوع و شامل استفاده از داروهای موثر و از بین بردن عوامل زمینه ساز مثل استرس و عفونت است و قطعا تغییر در سبک زندگی، بخشی از درمان را تشکیل خواهد داد.
    
منبع:  روزنامه جام جم، شماره  4376، نویسنده: پونه شیرازی 

تولید یک داروی جدید برای مبتلایان به ام اس

محققان از ساخت دارویی جدید برای مبتلایان به بیماری ام اس خبر دادند که می تواند احتمال تشدید علائم آن را تا 50 درصد کاهش دهد.
    به گزارش ایسنا، به گفته محققان این داروی جدید نسبت به درمان های استاندارد فعلی می تواند به میزان 50 درصد احتمال عود علائم بیماری ام اس را پایین آورد و امیدی تازه برای مبتلایان به آن باشد.
    شرکت داروسازی «هوفمان-لاروش» در سوئیس با اعلام نتایج موفقیت آمیز این داروی جدید به نام Ocrelizumab جزئیات آزمایش های انجام شده را منتشر نکردند.
    به گفته محققان این شرکت داروسازی، دارویOcrelizumab روی نوع ام اس پیشرونده-اولیه تاثیر مثبت دارد و می تواند ناتوانی را در این بیماران نزدیک به یک چهارم کاهش دهد. همچنین از آنجایی که برای مقابله با نوع ام اس پیشرونده-اولیه درمانی وجود ندارد که بتوان با کمک آن روند وخیم شدن بیماری را کاهش داد، تولید این دارو می تواند امید تازه ای برای این بیماران باشد.
    
منبع:  روزنامه جام جم، شماره 4377

3 استان کشور بیشترین شیوع بیماری ام.اس را دارند

دبیر کنگره بین المللی ام.اس در مشهد گفت: هم اکنون استان های اصفهان، تهران و قم بیشترین شیوع بیماری ام.اس را در کشور به خود اختصاص داده اند.
    محسن حکاک، افزود: شیوع ابتلابه بیماری ام.اس در کشور طی دو دهه گذشته رشد فزاینده ای داشته است. مدیر گروه مغز و اعصاب بیمارستان رضوی مشهد ادامه داد: این در حالی است که در گذشته ایران با شیوع پنج بیمار درصد هزار نفر جمعیت، جزو مناطق کم خطر از نظر ابتلابه بیماری ام.اس در جهان شناخته شده بود.
    وی میانگین فعلی شیوع بیماری ام.اس در ایران را 50 بیمار درصد هزار نفر جمعیت عنوان کرد و افزود: شیوع این بیماری در اصفهان 90 بیمار و در تهران 55 بیمار در صدهزار نفر جمعیت گزارش شده است. حکاک گفت: بیماری ام.اس در سنین جوانی بروز می کند به طوری که هم اکنون 90 درصد مبتلایان به ام.اس بین 20 تا 50 سال سن دارند و 10 درصد این بیماران در سنین کمتر از 20 سال و یا بیش از 50 سال هستند.
     وی با بیان اینکه شیوع ام.اس در زنان ایرانی سه برابر مردان است افزود: شیوع این بیماری در بین زنان ایران بیش از میانگین جهانی است به طوری که این بیماری در بین زنان سایر کشورها شیوع دو برابری نسبت به مردان دارد. وی کمبود ویتامین «دی» را یکی از فرضیه های مطرح در زمینه ابتلای بیشتر زنان ایران به بیماری ام.اس ذکر کرد و گفت: کمبود این ویتامین که آفتاب در ایجاد آن نقش به سزایی دارد، یکی از علل احتمالی بیماری ام.اس شناخته شده است. وی با بیان اینکه علل ابتلابه ام.اس همچنان ناشناخته است گفت: کمبود ویتامین «دی»، نقش فاکتورهای محیطی در افرادی که استعداد ژنتیکی دارند، مواد سمی صنعتی و ابتلابه برخی از ویروس ها از جمله دلایل احتمالی ابتلابه این بیماری هستند.
       
     منبع: روزنامه کیهان، شماره 21158