آشنایی با تیک عصبی

آشنایی با تیک‌های عصبی؛ 

 دست خودم نیست! تیک ها حرکات غیر ارادی و انقباضات عضلانی ناگهانی بوده و حداقل به طور گذرا در درصد قابل توجهی از افراد دیده می شوند. تیک ها حرکات غیر ارادی و انقباضات عضلانی ناگهانی بوده و حداقل به طور گذرا در درصد قابل توجهی از افراد دیده می شوند. تیک های صوتی نیز بیشتر به صورت اصواتی مثل سرفه کردن، صاف کردن گلو، تیک هایی که بتازگی آغاز شده اند، اغلب نیاز به درمان ندارند. توصیه مناسب به والدین و اطرافیان کودک مبتلا به تیک این است که توجهی به تیکها نداشته باشند، چرا که تمرکز روی تیک، باعث تشدید آن می شود. بیشتر تیکهایی که تازه آغاز شده اند، مسیر محدود و گذرایی دارند و به سمت اختلال جدی تری پیش نمی روند و حداکثر طی دوره های استرس آور عود می کنند. معدودی از تیکها بیشتر از یک سال طول می کشند. تیک در مردها سه برابر بیشتر از زنهاست و تیکهای مزمن بیشتر بین سنین ۶ تا ۱۲ سالگی دیده می شود. تیک می تواند با رفتارهایی نظیر بالا انداختن شانه، پلک زدن، تنگ کردن چشمها، تکانهای تند سر یا شانه، شکلک در آوردن، تکان دادن سر به طرفین یا پایین آوردن سر و یا چین دادن بینی دیده شود. این تیکهای حرکتی در دوران کودکی کاملاً معمول هستند. با آماری که انجمن روان پزشکی آمریکا گزارش داده است، ۵ تا ۲۴ درصد از کودکان دارای نوعی تیک هستند. شایع ترین نواحی از بدن که تیکهای حرکتی در آنها دیده می شوند، عبارتند از: سر و صورت و دستها و بازوها و بیشترین حرکات به صورت چشمک زدن، شکلک در آوردن، چین دادن به پیشانی، بالا انداختن ابروها، پلک زدن زیاد، چرخش سر، پرتاب کردن دستها و بازوها، بالا انداختن شانه و نیز تکان دادن پا و ...است. ● تیکهای گذرا تیکهای حرکتی معمول که اغلب در حدود ۵/۳ سالگی شروع می شوند، به کودکان کمک می کنند تا انرژی عصبی را آزاد کنند. ۷۵ درصد از کودکان این نوع تیک را در عرض ۶ ماه پشت سر می گذارند. اگر کودک شما گرفتار تیک شد، بهترین راه، نادیده گرفتن آن است. هیچ گاه او را سرزنش نکرده و یا تنبیه نکنید. شما می توانید برای جلوگیری از تبدیل شدن این عمل به یک عادت، با تمرین کردن روشهای پیشگیرانه به کودکانتان کمک کنید، ولی تیکهای گذرا نباید در برنامه کامل ترک عادت مورد توجه قرار گیرد. ● تیکهای مزمن اگر تیک بیش از ۱۲ ماه ادامه یابد، تیک مزمن محسوب می شود. تیکهای مزمن پایدارند و معمولاً انقباض ماهیچه در آنها بیش از حد و بسیار شدید است. این تیکها مشخصاً به صورت حمله های دوره ای صورت می گیرند و اغلب شدت آنها ماه به ماه، روز به روز یا حتی ساعت به ساعت تغییر می کند. در حقیقت رفتار تیکی ممکن است برای هفته ها یا ماه ها کاملاً محو شود، اما دوباره ظاهر گردد. ● علتها زمانی اعتقاد بر این بود که تیکها علامت بیرونی احساسات سرکوب شده و تعارضات و کشمکشهای درونی اند. امروزه در بسیاری از نقاط جهان آن را ترکیبی از عوامل محیطی و زیستی می دانند. تقریباً در یک سوم موارد پایه ژنتیکی دارد، اما در برخی حالات ممکن است این عادت از طریق تقلید به دست آید. همچنین مشخص شده است که رفتارهای تیکی در زمان فشارهای عصبی افزایش می یابد که این امر به «تیک عصبی» منجر می شود. ● کاهش فشار روحی به لحاظ اینکه رفتارهای تیکی اغلب با فشار روحی تشدید می شوند، عناصری را در زندگی کودکتان جستجو کنید که ممکن است منشأ ناراحتی یا نگرانی او گردند. آیا آنان تلاش می کنند که از تکالیف مدرسه و درسها عقب نمانند؟ آیا انتظارات ورزشی آنان بالاست؟ آیا مشکلات زناشویی شما باعث پریشانی آنها می شود؟ برای کاهش تنشهای احتمالی کودکان، تا آنجا که ممکن است برای ایجاد آرامش و اطمینان و حذف موقعیتهای فشارزا بکوشید و با آنان رئوف و مهربان باشید. تعداد تیک اغلب با کاهش فشار روحی کاهش می یابد.