به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از دیلی میل ، پژوهشگران فنلادی می گویند، شرایط بد مسکونی برای زنان و نبود حمایت های اجتماعی برای مردان از عواملی اصلی ابتلا به افسردگی در افرادی است که تنها زندگی می کنند
سازمان خیریه مایند (Mind) که در زمینه سلامت روانی فعالیت می کند، اعلام کرد: باید چاره ای برای افرادی که تنها زندگی می کنند فراهم آورده شود تا آنان بتوانند مشکلات خود را بیان کنند.
پژوهشگران در این مطالعات تاکید داشته اند، تعداد خانوارهای تک نفره در کشورهای غربی در طی ۳۰ سال گذشته افزایش یافته است. از هر سه نفر در انگلیس و آمریکا یک نفر تنها زندگی می کنند.
نتایج این تحقیقات در نشریه علمی ‘Bio Med Central ‘ منتشر شده است.
در این بررسی ۱۶۹۵ مرد و ۱۷۷۶ زن فنلاندی در سنین کاری مورد مطالعه قرار گرفتند. آنها به طور متوسط ۶/۴۴ سال سن داشتند.
این افراد در سال ۲۰۰۰ در پرسشنامه ای به این سوال جواب دادند که آیا تنها زندگی می کنند یا با افراد دیگر.
آنها همچنین به سوال های دیگر در مورد شرایط کاری، درآمد، شرایط مسکونی، حمایت های اجتماعی، مقام کاری و جنبه های دیگر زندگی از جمله کشیدن سیگار و مصرف مشروبات الکلی جواب دادند.
پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که افرادی که تنها زندگی می کردند در طول دوران انجام این تحقیقات بین ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ ، هشتاد درصد بیشتر داروهای ضد افسردگی خریداری کرده اند.
دکتر لورا پولکی راباک، سرپرست گروه تحقیقات در موسسه ‘بهداشت کار’ در فنلاند گفت : خطر بروز اختلالات روانی در افرادی که تنها زندگی می کنند، به مراتب بیشتر است.
دکتر راباک گفت: ‘در این نوع تحقیقات معمولا خطر ابتلا به افسردگی دست کم گرفته می شود، زیرا همان کسانی که بیشتر در معرض این خطر قرار دارند کسانی هستند که در دوران تحقیقات از تکمیل کردن پرسشنامه های بعدی خودداری می کنند. ما همچنین نمی توانیم دقیقا مشخص کنیم که عدم درمان افسردگی تا چه حد در بین افراد متداول است.’
محققان می گویند که زندگی با دیگران پشتوانه عاطفی برای افراد فراهم می آورد و به ادغام شدن در جامعه کمک می کند.
در این تحقیقات آمده که تنها زندگی کردن احساس انزوا و عدم اطمینان به همراه دارد که می تواند در بروز اختلالات روحی موثر باشد.
بث مورفی، رئیس اطلاع رسانی سازمان خیریه مایند گفت افزایش تعداد کسانی که تنها زندگی می کنند تاثیر واضحی بر سلامت روانی جامعه دارد.
به گفته وی تنهایی و انزوا باعث می شود که مردم کمتر روزنه ای برای ابراز احساسات خود پیدا کنند. ابراز احساسات امری است که قطعا می دانیم به بهبود و سلامت روانی کمک می کند.
وی افزود:بنابر این لازم است به جای آنکه فقط بر داروهای ضد افسردگی اتکا کنیم، برای افرادی که تنها زندگی می کنند شیوه های مناسب تر، مانند گفتار درمانی فراهم آوریم تا بتوانند در فضایی امن درباره مشکلاتشان صحبت کنند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، پوکی استخوان یا استئوپروز، عبارت از حالتیست که در اثر تخریب بافت استخوانی، تودهای استخوان کاهش یافته سرانجام به شکستگی استخوان منجر می‌شود (تعداد و اندازهی تیغههای استخوانی بافت استخوانی کاهش می‌یابد).
برای کنترل این فاکتورهای خطرزا رعایت نکات زیر ضروری است:
در رژیم غذایی روزانه خود مقادیر زیادی کلسیم بگنجانید.
روزانه مقدار کافی ویتامین D مصرف کنید.
رژیم غذایی سالم، متعادل و مغزی داشته باشید.
ورزش های استقامتی را زیاد انجام دهید.
الکل و سیگار را ترک کنید.
داروهای کاهش دهنده ضعف استخوانی را طبق تجویز پزشک متخصص مصرف کنید.
لازم به ذکر است در زنان پوکی استخوان چهار برابر مردان دیده می‌شود. در سالهای بعد از یائسگی، مخصوصاً در سالهای اول، معمولاً قدرت استخوان با سرعت زیادی کاهش می‌یابد. سپس این سرعت کم می‌شود ولی روند پوکی استخوان ادامه می‌یابد.
زنان، مخصوصاً آنها که بیشتر از ۶۰ سال دارند بیشترین مبتلایان به پوکی استخواناند.
در مردان با افزایش سن، کاهش ناگهانی و عمدهی هورمونهای جنسی، چنان که در زنان اتفاق میاافتد، پیش نمیآید. کاهش تراکم وقدرت استخوان در آنها خیلی آهستهتر اتفاق می‌افتد. اما در ۶۵ تا ۷۰ سالگی، زنان و مردان با یک سرعت استخوانهای خود را از دست میدهند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، بیشتر موارد خواب‌رفتگی دست و پا ناشی از فشار روی یک یا چند عصب است و اغلب چند دقیقه بعد از حذف فشار از بین می‌رود. در واقع حس و تحریکات حسی دست و پا از طریق سلول‌های عصبی به نام نرون از مسیر نخاع وارد مغز می‌شود و هرگونه اختلال در عملکرد این مسیر به طوری که نتواند پیام حسی را به خوبی به مغز منتقل کند به بروز پارستزی می‌انجامد.
معمولا پارستزی زمانی رخ می‌دهد که مثلا در اثر بد نشستن یا نشستن طولانی‌مدت به صورت دوزانو یا چهارزانو پاها دچار خواب‌رفتگی شوند ولی اگر خواب‌رفتگی اندام به صورت روزمره یا مداوم یا خودبه‌خود و بدون فشار خارجی روی عصب باشد، می‌تواند نشانه یک اختلال یا بیماری زمینه‌ای در بدن باشد.
طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلالات می‌توانند به عصب آسیب بزنند. از گیرافتادن عصب در محل‌های خاصی از بدن و تحت فشار قرارگرفتن آن تا بیماری‌های سیستم عصب مرکزی – محیطی یا مشکلات ارتوپدی. در صورتی که از این دسته از افراد هستید، بهتر است برای بررسی علت زمینه‌ای به پزشک مراجعه کنید.
در مواردی خواب‌رفتگی اندام نشانه‌ای از یک بیماری مهم است که بررسی سریع را می‌طلبد. گاهی هم می‌تواند علامت عارضه‌دارشدن یک بیماری زمینه‌ای باشد مثلا در بیماران دیابتی. دیابت به خصوص اگر کنترل‌نشده باشد به اعصاب حسی یا حرکتی محیطی آسیب می‌رساند که این جزو شایع‌ترین عوارض این بیماری است و علائم آن به نوع آسیب بستگی دارد ولی در اکثر موارد اولین نشانه آن احساس خواب‌رفتگی، گزگز و مورمورشدن در انگشتان پا و در موارد طول کشیده، در انگشتان دست است. این علائم معمولا در طول شب تشدید می‌شود.
میزان شیوع این نوع آسیب در بیماران دیابتی ۲۰ تا ۳۰ درصد گزارش شده است که البته احتمال آن با توجه به سن بیماری و طول مدت ابتلا به دیابت، همراهی با پرفشاری و چربی خون بالا یا سیگارکشیدن فرد افزایش می‌یابد. کنترل مناسب قندخون تا حدود زیادی از احتمال بروز پارستزی می‌کاهد.
گاهی اولین علامت بیماری گیلن‌باره احساس خواب‌آلودگی و گزگز در انگشتان پاست که متعاقب آن ضعف پیشرونده ایجاد می‌شود. تعدادی از بیماران مبتلا به کم‌کاری تیروئید از پارستزی دست و پا همراه با عدم تحمل سرما شکایت دارند.
علاوه بر فشارهایی که ذکر شد، در صورتی که خواب رفتن در دست و پا محدود به انگشت خاص یا محل خاصی از دست و پا باشد، آسیب‌های دیسک و آرتروز ستون فقرات، گردن یا کمر از جمله مواردی هستند که باید آنها را در نظر داشت که معمولا در این افراد شکایت از درد کمر و گردن (خفیف یا شدید) یا سابقه قبلی آن وجود دارد.
پارستزی و خواب‌رفتگی می‌تواند یکی از علائم شایع بیماری «ام‌اس» (MS) باشد.
حدود ۸۰ درصد بیماران، درجاتی از این اختلال حسی را در مقاطعی از سیر بیماری خود تجربه می‌کنند. گاهی خواب‌رفتگی یکی از نشانه‌های اولیه بیماری است. اگر پارستزی چند روز یا چند هفته طول بکشد، به‌خصوص اگر قسمت‌های وسیع یا پراکنده از بدن را گرفتار کند، باید آن را پیگیری و بررسی کرد.باید توجه داشت که بسیاری از بیماری‌های دیگر هم در تشخیص افتراقی «ام‌اس» مطرح می‌شوند که علائم مشابه دارند.
«ام‌اس» طبق معیارهای خاص بالینی و تصویری و نظر متخصصان مغز و اعصاب تشخیص داده می‌شود و هر بیماری با این علائم لزوما مبتلا به «ام‌اس» نیست. مثلا مبتلایان به «فیبرومیالژی» با علائم خستگی و درد منتشر عضلانی مراجعه می‌کنند که انواع اختلالات حسی نظیر سوزن‌سوزن شدن و خواب‌رفتگی اندام می‌تواند از تظاهرات آن باشد. بیشتر بیماران با «فیبرومیالژی» اختلال خواب دارند یا از درجاتی از مسائل روانی نظیر افسردگی رنج می‌برند.
شایع‌ترین علت خواب‌رفتگی دست و پا
گیرافتادن و تحت فشار قرار گرفتن موضعی اعصاب محیطی از شایع‌ترین علل احساس خواب‌رفتگی دست و پاست زیرا این اعصاب در طول مسیر خود در محل‌های به خصوصی مستعد گیرافتادن یا آسیب‌های فشاری هستند. ناحیه پشت و داخلی آرنج، ناحیه مچ و دست، قسمت خارجی زیر زانو یا قسمت داخلی مچ پا از جمله این محل‌هاست.
مثلا آنچه تحت عنوان «نشانگان تونل کارپ» شناخته می‌شود، به دلیل گیرافتادن و فشار روی عصبی به نام «مدین» در ناحیه مچ دست اتفاق می‌افتد. این ناحیه (تونل مچ) شایع‌ترین محل گیرافتادن عصب است.
افراد مبتلا معمولا خانم‌های خانه‌دار بین سنین ۳۰ تا ۴۰ سال، کاربران رایانه، مکانیک‌های خودرو یا شاغلانی که با دست زیاد کار می‌کنند، هستند. در صورت آسیب عصب، بیماران از گزگز و خواب‌رفتگی یا درد در انگشت نشانه یا میانی و شست در طول شب شکایت دارند و در موارد شدیدتر، این خواب رفتن در روز هم احساس می‌شود.
اگر خواب‌رفتگی دو یا سه انگشت وسطی شخص را از خواب بیدار کند و احساس کند که با تکان دادن دست خواب‌رفتگی آن کمتر می‌شود، معمولا اولین تشخیص مطرح، «نشانگان تونل کارپ» است مگر خلاف آن ثابت شود. علاوه بر انجام کارهای زیاد با دست، گاهی این نشانگان در زمینه یک بیماری رخ می‌دهد مانند روماتوئید آرتریت، دیابت، آکرومگالی یا در دوران بارداری.
مشابه همین حالت ممکن است در مچ پا رخ دهد که آن را «نشانگان تونل تارس» می‌گویند. در این حالت فرد به دنبال ایستادن طولانی یا راهپیمایی دچار کرختی، خواب‌رفتگی و درد در قسمت داخلی کف پا یا کف پاشنه می‌شود که با بیرون آوردن کفش و استراحت کاهش می‌یابد. عموما تروما (ضربه)، چاقی و تورم مفصل مچ پا از علل آن است و گاهی هم علت خاصی برای آن نداریم.
برخی اوقات علامت گیرافتادن عصب (عصب تیبیال) در ناحیه مچ پا شبیه علامت خارپاشنه است که باید آنها را از هم افتراق داد.
از دیگر علل خواب‌رفتگی اندام‌ها، کم‌خونی از نوع کمبود ویتامین B12، مسمومیت با فلزات سنگین نظیر سرب و ارسنیک، التهاب نخاع، ایسکمی موقت مغز، سکته‌های مغزی و گاهی تومورهاست ولی هر فردی با خواب‌رفتگی دست و پا نباید تا زمان بررسی آن به وسیله پزشک به خود برچسب بیماری خاص یا خطرناکی بزند. در هر فرد علت خواب‌رفتگی دست و پا به محل و همراهی با سایر علائم بستگی دارد.