به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی ، پزشکان حس گرهای الکترونیکی در شبکیه چشم این دو قرار داده اند که به عصب های بینایی پیام ارسال می کند و بعد به مغز . حالا آنها می توانند نور و شکل کلی اجسام را ببینند.
کریس جیمز و رابین میلار دو مرد نابینایی هستند که در آزمایش بالینی بیمارستان چشم آکسفورد و بیمارستان کینگز کالج لندن شرکت کرده اند و این عمل جراحی بر روی آنها انجام گرفته است.
این دو بیناییشان را بر اثر بیماری به نام رتینیت پیگمانتزا از دست دادند. این بیماری سلولهای گیرنده نور در پشت چشم را تدریجا از کار می اندازد.
پروفسور رابرت مک لارن و دکتر تیم جکسون هدایت گروه مجری این پیوند را بر عهده دارند.
آنها تراشه میکروالکترونیک سه میلی متر مربعی را که در برابر نور بسیار حساس است و به جای دریافت کننده های نور عمل می کند را در سر این دو مرد نابینا توسط یک عمل جراحی پیوند کرده اند.
در این عمل جراحی تراشه ای پشت شبکیه چشم گذاشته شد و سیمی از آن از زیر پوست به پشت گوش وصل شد.
“لحظه ای سحر آمیز”
زمانی که نور وارد چشم می شود و به تراشه می رسد، حس گرهائی که پیامهای الکترونیکی به اعصاب چشم و از آنجا به مغز می رسانند تحریک می شوند.
جساسیت این تراشه رل می توان با قوه بیرونی که به تراشه از طریق دیسکهای مغناطیسی وصل است کم و زیاد کرد.
آقای جیمز می گوید لحظه ای سحر آمیز را دیده است و زمانی که برای اولین بار تراشه شروع به کار کرد نوری دیده است که نشان می دهد که این وسیله کار می کند.
او گفت:”می توانم خط مستقیم و منحنی را از نزدیک ببینم اما تشخیص اجسامی که در فاصله قرار دارند برایم سخت تر است. البته هنوز زود است و باید یاد بگیرم که چگونه از اطلاعاتی که از تراشه به مغزم می رسد، استفاده کنم.”
آقای مک لارن کسی است که برای اولین بار در بیمارستان چشم آکسفورد تحت این عمل جراحی قرار گرفته است.
او می گوید:”این اولین باری است که بیماران بریتانیایی که کاملا نابینا بودند قادر هستند چیزهایی را ببینند.”
آقای مک لارن می گوید:” در پژوهشهای قبلی که از سلولهای بنیادین و معالجه های دیگر استفاده شده بود بیماران تنها شبحی از نور را می دیدند.”
“رنگ”
اما آقای میلار، نابینای دیگر، که تحت همین عمل جراحی قرار گرفته است به طور غیر منتظره ای توانسته برای اولین بار و پس از ۲۵ سال خوابهای رنگی ببیند.
آقای مک لارن می گوید ممکن است نتیجه خارق العاده نباشد اما برای شخصی کاملا نابینا که بتواند جهت یابی کند و تشخیص دهد که در و پنجره یک اتاق کجا قرار دارد کمک زیادی است و مورد استفاده قرار می گیرد.
در سال ۲۰۱۰ یک مرد فنلاندی پس از انجام این عمل جراحی موفق به تشخیص کلمات شد. اما این عمل تنها در آزمایشگاه موفقیت آمیز بود.
اما تجهیزات پیوند شده به این دو مرد نابینا مستقل از محیط آزمایشگاه قابل استفاده هستند.
دکنر جکسون هم که یکی از این تراشه ها را پیوند کرده است می گوید:” این آزمایش در مرحال اولیه قرار دارد اما گامی مهم و هیجان انگیز است. ممکن است در آینده به کسانی که بر اثر بیماری رتینیت پیگمانتزا بینایی خود را از دست داده اند کمک کند.
هر دو جراح تاکید می کنند که این تراشه برای درمان نیست و جزئی از آزمایشهای بالینی است. قرار است این تراشه به چشم حدود ۱۲ نابینا پیوند شود.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، دانش پژوهان دانشگاه ‘لوند’ در سوئیس در حال بررسی بافت مغز به دست آمده از نمونه برداری بودند که این سلول های بنیادی را در اطراف رگ های خونی کوچکی در مغز کشف کردند.
این سلول ها می توانند تکثیر شوند و قابلیت تبدیل به چندین نوع سلول از جمله سلول های مغزی جدید را دارند.
اگرچه عملکرد اصلی این سلول های بنیادی در مغز مشخص نیست، اما محققان امیدوارند با این کشف به روش های جدیدی به منظور درمان و ترمیم بیماری ها و آسیب های مغزی دست یابند.
دکتر ‘پاتریک بروندین’ مجری این طرح گفت: یک نوع سلول مشابه در چندین عضو دیگر شناسایی شده است که می تواند تولید بافت ماهیچه، استخوان، غضروف و چربی را افزایش دهد.
سلول های بنیادی می توانند آسیب های وارده به عضو های بدن را ترمیم و درمان کنند و اکنون پژوهشگران امیدوارند با کشف سلول های بنیادی در مغز به نتایج مشابهی دست یابند.
در این صورت آنها نخستین کسانی خواهند بود که سعی در کنترل و افزایش ویژگی های خود ترمیمی این سلول ها دارند.
هدف از این پژوهش، اکنون ارائه درمان های هدفمند برای نقاط خاطر در مغز است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، آهن نقش مهمی در رشد سیستم های بدن به ویژه مغز ایفا می کند. کمبود آهن در بدن مادر، دیابت مادر، سیگار کشیدن مادر در طول بارداری و چند قلویی از جمله عواملی هستند که موجب پایین آمدن میزان آهن در خون جنین می شوند.
این تحقیق که توسط پژوهشگران دانشگاه میشیگان انجام شده، نخستین مطالعه بر روی انسان است که نشان می دهد استرس مادر در اوایل بارداری نیز می تواند سطح آهن را در بدن جنین کاهش دهد و یک عامل خطر محسوب شود.
محققان دراین بررسی مادران باردار را مورد مطالعه قرار دادند. مادران گروه استرس، در سه ماه نخست بارداری در منطقه پراسترسی زندگی می کردند. مادران گروه کنترل در همین منطقه زندگی می کردند اما سه تا چهارماه پس از برقراری آرامش در آن منطقه، باردار شدند.
محققان، این مادران را از نظر افسردگی ، اضطراب و میزان استرس در طول بارداری مورد تحقیق قرار دادند. در این تحقیق دانشمندان میزان آهن خون بند ناف به دست آمده از نوزادان را بررسی کردند.
نتایج این تحقیق نشان داد که میزان آهن خون ۶۳ نوزاد مادران گروه استرس به طور چشمگیری کمتر از ۷۷ نوزاد گروه کنترل بود.
پزشکان تاکید دارند زنان باردار باید مراقب وضعیت سلامت تغذیه ، میزان استرس و وضعیت روحی خود باشند، چرا که این عوامل سلامت نوزاد آنها را به طور مستقیم تحت تاثیر قرار می دهد.
نتایج این تحقیقات در نشست سالانه انجمن های دانشگاهی طب کودکان در بوستون ارایه شده است.