بیماری های خاص از منظر پزشکی

ریشه پیدایش اغلب بیماری های خاص، عوامل ژنتیک و وراثتی است و البته علاوه بر وراثت، سبک زندگی نیز در بروز برخی از این بیماری ها نقش موثر دارد.
    بیماری های خاص در زمره بیماری های غیرواگیر به حساب می آیند که درصد بسیار کمی از جمعیت هر کشوری به این بیماری ها مبتلامی شوند. اغلب موارد، بیماری خاص درمان قطعی ندارد، ولی می توان با پیگیری مراحل درمان، هم بر سن امید به زندگی مبتلایان اضافه کرد و هم کیفیت زندگی آنها را ارتقا داد.
    
    ام اس، بیماری کم شناخته
    ام اس در زمره بیماری هایی قرار دارد که روی سیستم اعصاب مرکزی تاثیر مستقیم می گذارد و موجب اختلال در عملکرد آن می شود. علائم بیماری از فردی به فرد دیگر متغیر است ولی معمولاعلائم بیماری به صورت ضعف عضلانی، لرزش، خستگی و کنترل نداشتن روی برخی عضلات بدن بروز پیدا می کند. بیماری ام اس را می توان در شمار بیماری هایی گنجاند که هنوز در مرحله اکتشاف و پژوهش قرار دارد و پزشکان به طور کامل به زوایای مختلف بیماری پی نبرده اند. استرس و قرار گرفتن در محیط های گرم، این بیماری را تشدید می کند و در مقابل، استفاده از داروها و فعالیت های فیزیکی که پزشک پیشنهاد می دهد، می تواند تبعات منفی بیماری را کاهش دهد.
        تالاسمی؛ بیماری قابل کنترل
    امروزه با پیشرفت علم پزشکی، بیماران مبتلابه تالاسمی می توانند با پیگیری مرحله درمان، زندگی معمولی داشته باشند. بیماری تالاسمی، یک بیماری خونی است که در آن فرد مبتلابه دلیل کم خونی ناشی از این بیماری مجبور است به طور مداوم خون تزریق کند. تزریق مداوم خون موجب تجمع آهن در بدن می شود و در صورتی که بیمار از آمپول دسفرال برای کنترل آهن خون استفاده نکند، گاه بیماری می تواند موجب مرگ بیمار شود، اما در صورت استفاده مداوم از تزریق خون و دارو، بیماری بسیار قابل کنترل است. این بیماری به دو نوع شدید (ماژور) و خفیف (مینور) تقسیم می شود. همچنین هر کدام از زوج ها در صورت ابتلابه تالاسمی باید قبل از ازدواج، آزمایش های لازم را انجام دهند تا از تولد فرزند مبتلابه تالاسمی جلوگیری شود.
        هموفیلی، بیماری انعقاد خون
    مهم ترین نشانه بارز بیماری هموفیلی، ناتوانی بدن برای انعقاد طبیعی خون است. در بیماری هموفیلی، خونریزی بدن دیرتر لخته می بندد و این بیماری کاملاریشه ژنتیک دارد. طول عمر بیماران مبتلابه هموفیلی کاملاعادی است و با پیشرفت های پزشکی که حاصل شده و همچنین مراقبت بیمار از خودش، این بیماری قابل مهار است. این بیماری انواع ضعیف تا شدید دارد و بیمار مبتلابه نوع شدید آن، باید از داروهای فاکتور هشت یا فاکتور 9 استفاده کند تا لخته شدن خون پس از خونریزی خارجی یا داخلی، به روال عادی برگردد.
 روزنامه جام جم، شماره 3883