پهلوانان عرصه زندگی روی فرش قرمز

گزارشی از چهره های برتری که تندیس انسانیت دریافت کردند

تندیس انسانیت نمادی بود از یک عمر تلاش برای نشاندن لبخند بر لبان کسانی که سال ها با بیماری های مهلک مبارزه می کردند و تنها امیدشان به ادامه راه توجه و حمایت دیگران بود. تالار وحدت میزبان کسانی بود که علی رغم
    شهرت شان در عرصه هنر یا ورزش در راه کمک به بیماران بی بضاعت و حمایت از آن ها گمنام قدم برداشته بودند.
    12 تندیس انسانیت امسال از سوی باشگاه ورزشی هنرمندان به کسانی تقدیم شد که حاضرند بی ادعا برای نجات جان هموطنی که با مرگ دست و پنجه نرم می کند تلاش کنند. انسانیت از دیدگاه همه آن ها یعنی عشق به همنوع و چه زیباست که در اوج شهرت همبازی کودکان سرطانی باشی یا برای ساخت مدرسه ای در دورافتاده ترین روستاها، ناشناس همه هزینه های ساخت را برعهده بگیری. فرش قرمز این بار برای سودای سیمرغ پهن نشده بود. این بار کسانی روی آن قدم می گذاشتند که سودای نشان انسانیت و زندگی داشتند. این ستاره ها،که در سال گذشته با هنر خود تلاش زیادی برای حمایت از بیماران ام اس، سرطانی همچنین راه اندازی مراکزی برای درمان این بیماران کرده بودند. علی کریمی، مهدی کامرانی، فرهاد قائمی، بهداد سلیمی، رسول خادم، احسان حدادی، مهتاب کرامتی، مریلازارعی، بهاره رهنما، اصغر همت، فرزاد فرزین و حمید گودرزی 12 چهره ورزشی و هنری بودند که تندیس انسانیت به آنها اهدا شد. تعدادی از این چهره های منتخب به همراه چند چهره هنری و ورزشی که از آنها نیز به پاس یک عمر فعالیت صادقانه تجلیل به عمل آمد، در گفت وگو با گروه زندگی روزنامه ایران از واژه زیبای انسانیت و مسئولیت سنگینی که از این پس در ادامه راه دارند گفتند.
   

اهدای تندیس های انسانیت به هنرمندان و ورزشکاران

بهاره رهنما تندیس خود را به نویدمحمدزاده هدیه کرد

شرق: مراسم اهدای تندیس های طلایی انسانیت به 12هنرمند و ورزشکار برگزار شد و بهاره رهنما با بیان اینکه این تندیس ها سیاسی نیستند، تندیس خود را به نوید محمدزاده اهدا کرد. در این مراسم که جمعه، نهم اسفند از سوی باشگاه هنرمندان به منظور کمک به بیماران ام اس برگزار شد، علاوه بر هنرمندان و ورزشکاران شناخته شده، تعدادی از مسوولان سیاسی کشور نیز حضور داشتند. به گزارش ایرنا، تندیس ها پس از قرائت بیانیه از سوی محمدرضا طالقانی، پیشکسوت کشتی و دعوت از عزت الله انتظامی به عنوان پیشکسوت سینما به هنرمندان و ورزشکاران اهدا شد. البته انتظامی به دلیل بیماری نتوانست برای اهدای تندیس ها روی سن برود و فرامرز قریبیان جایگزین او شد. با این حال آقای بازیگر سینما در سخنانی کوتاه گفت: «در شرایطی نیستم که زیاد روی پا بمانم اما از اینکه خودم را به این جمع رساندم، خوشحالم و امیدوارم همواره موفق باشند و هرچه بیشتر جلو بروند و موفق شوند.»در ادامه این تندیس ها در بخش هنر به مریلازارعی بازیگر سینما، بهاره رهنما بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر، اصغر همت بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون، مجید انتظامی آهنگساز و فرزاد فرزین خواننده پاپ اهدا شد و در بخش ورزشی هم رسول خادم رییس فدراسیون کشتی، محمود مشحون رییس فدراسیون بسکتبال، مهدی کامرانی ملی پوش بسکتبال، فرهاد قائمی ملی پوش والیبال، بهداد سلیمی ملی پوش وزنه برداری، معلم سنندجی به دلیل حرکت انسان دوستانه و تراشیدن موی سر خود در همدردی با شاگرد خود، احسان حدادی ملی پوش دوومیدانی و علی کریمی بازیکن تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز تندیس انسانیت را دریافت کردند. بهاره رهنما که برای گرفتن تندیس روی صحنه رفته بود، جایزه خود را به نوید محمدزاده تقدیم کرد: «این جایزه انسانیت است و سیاسی نیست، به همین دلیل آن را به نوید محمدزاده بازیگر فیلم «من عصبانی نیستم» می دهم.»همچنین فرامرز قریبیان، بازیگر سینما با اشاره به جشنواره فیلم فجر به نوعی اقدام رهنما را تایید کرد: «من در جشنواره فیلم فجر داور بودم. متاسفانه در آخرین لحظه اتفاقاتی افتاد و این فیلم از جشنواره کنار کشیده شد و جایزه ای که متعلق به محمدزاده بود به او تعلق نگرفت.»علی کریمی، بازیکن فوتبال هنگام دریافت تندیس گفت: «انتظار نداشتم اینجا باشم. خودم را لایق این تندیس نمی دانم. از آنان که من را انتخاب کردند، تشکر می کنم و امیدوارم خدا آنقدر به من قدرت بدهد تا به همه مردم کشورم خدمت کنم.»  

ورود غول دارویی آمریکا به ایران

ایسنا- رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو از ورود یک شرکت بزرگ داروسازی آمریکایی به صنعت دارو ایران خبر داد و گفت: «قرارداد تولید تحت لیسانس شرکت بزرگ داروسازی «ام اس دی» آمریکا در ایران امضا شده است.» ناصر ریاحی با اشاره به اینکه شرایط امیدوارکننده ای برای بازار و داروسازی کشور به وجود آمده است، گفت: «ایران کشور مستعدی برای سرمایه گذاری بوده و این استعداد به ویژه در حوزه داروسازی نسبت به سایر صنایع بیشتر است. به همین دلیل پیش بینی می شود در آینده نزدیک شاهد حضور بسیاری از شرکت های بزرگ داروسازی جهان در ایران باشیم.» او با اشاره به تمایل یک شرکت آلمانی برای خرید سهام شرکت سرم سازی شیراز و مشارکت در تولید این کارخانه عنوان کرد: «شرکت بزرگ داروسازی آمریکایی «ام اس دی» که جزو بزرگ ترین شرکت های داروسازی جهان محسوب می شود برای تولید تحت لیسانس در ایران ابراز تمایل کرده و قرارداد مربوط به آن نیز منعقد شده است.» وی افزود: «این شرکت حتی برای جلب اعتماد طرف ایرانی قیمت محصولات خود را در بازار ایران بین 30 تا 40 درصد نیز نسبت به قیمت های قبلی کاهش داده است.» رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو گفت: «شرکت های بزرگ داروسازی «نوارتیس» و «مرک» نیز که جزو غول های دارویی جهان هستند تولید خود را در ایران آغاز کرده یا قرارداد تولید خود را امضا کرده اند. یک شرکت دارویی ژاپنی نیز قرارداد تولید داروهای خود را در ایران امضا کرده است.»
    
منبع: دنیای اقتصاد، شماره 3146

باید کاری بکنیم

    دیده اید گازگرفتگان را؟ مسمومان را؟ بسیار شنیده ایم که شبی خوش خانواده یی خفته اند و صبحگاهان پیکرشان را بی جان یافته اند... آرام آرام بی هیچ نشانه یی و اشاره یی زندگی را بدرود گفته اند... من سالیان پیش این مرگ را از نزدیک دیدم. در کرمانشاه بودیم. برف می آمد. با جمعی از دوستان در اتاقی خوابیدیم. سرم کنار دیوار بود و پایم نزدیک در. ساعتی نگذشت که از سوز سرما پاهایم سرد شد. اما سرم گرم بود.دشوار بود بلند شدن. از جا برخاستن. اما سرما کار خودش را کرد. سوز سرد فرشته نجات ما شد. به سختی خودم را کشاندم کنار در. به هر زحمتی بود در را باز کردم که بروم و از اتاق دیگر پارچه یی بیاورم و لای در را بپوشانم.چراغ راهرو روشن بود. در را که باز کردم توفانی از دود سیاه بیرون زد. پنجره ها را گشودم. دودکش بخاری خوب کار نمی کرد و دود اتاق بسته را پر کرده بود. خطر از بیخ گوش مان گذشت اما شگفتا ماموران مهربان بیمارستان کرمانشاه که سر رسیدند. دوستان ما خوابیده بودند.خوابی عمیق. بیدار نمی شدند. به سختی تکان شان دادند. ما را به بیمارستان بردند و خدای را شکر که همگی زنده ماندیم. این روزها آلودگی را که می بینم. که می شنوم. که می خوانم. آلودگی آبی و هوایی و زمینی و فضایی و غذایی یاد آن شب کرمانشاه می افتم. این روزها که می شنوم شهر دبیرستانیم. شهر یادهای زیبا و خاطرات خوب و خوشم و نازنین دوستان زندگی ام «اهواز» اول شده است در جهان. دلم می گیرد. ابر های همه عالم در دلم می گریند. بله دوستان من. اهواز آلوده ترین شهر جهان شده است. جهان! وکارون تا چند وقت دیگر آبی ندارد. اشکی ندارد که بگرید بر احوال این شهر، کارون دارد خشک می شود. مثل زاینده رود مثل بسیاری از رودهای دیگر... در زادگاهم شهر اراک آلودگی هوا بیداد می کند. بیماری ها غوغا می کند و گاز های سمی کارخانه ها نفس را بر مردم تنگ کرده است. دیشب دوستی می گفت سارها و پرنده ها هم دیگر به اراک برنمی گردند. می دانید که مغز پرندگان جهت یاب است. چشم هایشان را هم که ببندید. راه شان را پیدا می کنند. اما گویا سم های مهلک بر دروازه شهر به خطی سیاه نوشته اند: ورود پرندگان ممنوع.در این شهر آدم ها دارند آرام آرام می میرند و تهران... آب و هوایش و باغ هایش نمونه بود. یکی از گوارا ترین و سالم ترین و پاک ترین آب های جهان به همت زنده یاد مهندس مهدی بازرگان در زمان ریاست او بر سازمان آب تهران به خانه ها آمده بود. و حالامقامات رسمی می گویند که آلودگی بنزین در این شهر از میزان مجاز بسیار بالاتر است... و انواع آلودگی ها سر درد وسکته و سقط جنین و سرطان... ام اس و خفقان پدید آورده است. در بسیاری از شهرهای جهان وقتی به دلیل حفظ سلامت شهروندان یا به هر دلیل دیگر محدوده یی ایجاد می شود یا منطقه ممنوعه یی. خودرویی حق عبور ندارد... اما در محدوده تهران. می توانند خودرو ها بروند... کسانی کارت دارند. کسانی هم که کارت ندارند هم می تو انند بروند! برای هر ساعت تردد در محدوده ممنوعه ساعتی 20 هزار تومان جریمه باید بپردازند!. برای خودروهای میلیاردی 20 هزار تومان رقمی است؟ گمان می برم که بر ای از میان بردن آلودگی... عزمی قوی و ملی لازم است. اکنون که رییس جمهور منتخب بر ای نبرد با آلودگی به هر شکل و شیوه دستور داده است همراهی دولت و ملت شدنی است. بخشی از این نبرد بر دوش دولت است. همچون پالایش بنزین، جمع آوری ماشین های دودزا و کارخانه های سم زا. منع قطع درختان که شش های شهرند و نشاندن نهال هایی بیشتر بر ای شهری سبزتر... و بخشی بر دوش ملت است. حفظ محیط زیست تنها یک بنای بلند و سخنرانی و صدور بخشنامه نیست. عزمی استوار و گسترده و کاری فرهنگی ضروری است. در خانه و خانواده. در مسجد و مدرسه. در بازار و اداره. کتمان مشکلات و چشم بستن و بیراهه رفتن و مردم را نامحرم دانستن راه حلی بدوی است. پیشگیری بهتر از درمان است. ریشه یابی و بیان بیماری و درمان آن راهگشاست. همه ما برای رویارویی با این بلای بزرگ باید کاری کنیم.
     
 منبع : اعتماد، شماره 2908 به تاریخ 7/12/92 ، نویسنده: غلام رضا امامی